Szczęśliwe dzieciństwo, bezwarunkowa miłość rodzica są podstawą dla prawidłowego rozwoju każdego człowieka, wpływają na nasze zachowanie i postrzeganie świata. Kochająca rodzina broni nas, niweluje ból po porażkach i rozczarowaniach, które człowiek wielokrotnie napotyka na swojej drodze. Dzieci pozbawione miłości rodzicielskiej, a co za tym idzie dzieciństwa pełnego radosnych i beztroskich chwil, otrzymują ciężki bagaż doświadczeń, który towarzyszy im przez całe życie. Zamiast wsparcia życie daje im poczucie niepewności i niższej wartości. W sytuacji zagrożenia lub zaniedbania opieki nad dzieckiem niezbędna jest pomoc rodziców zastępczych, którzy im zapewnią bezpieczne przejście przez okres dzieciństwa i dorastania, ofiarują troskę i miłość. Rodzice zastępczy to osoby, które decydują się zaopiekować i wychować dziecko, którego nie są biologicznymi rodzicami. Mogą to być wspólnie zamieszkali małżonkowie, a także osoba samotna - niezamężna lub rozwiedziona. Rodzice zastępczy mogą być bezdzietni lub mieć własne dzieci, być spokrewnieni z przyjmowanym do domu dzieckiem albo być dla niego obcy.
Rodzina zastępcza nie różni się prawie od rodziny biologicznej. Stwarza ona dziecku możliwość zaspokojenia potrzeb biologicznych, psychicznych (bezpieczeństwa, miłości, przynależności), potrzeby kulturowe (socjalizacja, przekazywanie tradycji) i potrzeby bytowe. Zapewnia też możliwość właściwego rozwoju fizycznego, psychicznego i społecznego dziecka.
Aby zostać rodzicem zastępczym trzeba chcieć pracować z dziećmi, pomagać im, być otwartym na ich potrzeby, a przede wszystkim trzeba rozumieć dziecko.
Pełnienie funkcji rodziny zastępczej może być powierzone osobom, które zgodnie z art. 42 ust. 1-3 ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej spełniają określone warunki.